لکنت چیست؟

لکنت زمانی اتفاق می افتد که فرد در گفتارش تکرار، کشیده گویی و یا قفل مشاهده شود، می تواند از نظر فرکانس و شدت از خفیف تا شدید متغیر باشد. گاهی اوقات ، صحبت کردن در مقابل گروه یا صحبت کردن با تلفن می تواند شرایط را تشدید کند ، در حالی که خواندن یا آواز خواندن می تواند لکنت را کاهش دهد. استرس گاهی اوقات می تواند آن را بدتر کند. تلاش برای صحبت کردن ممکن است با حالات بدن یا حرکات فیزیکی همراه باشد.

علل لکنت

متخصصان به طور قطع نمی دانند چه چیزی باعث لکنت در کودکان می شود ، اما اکثر آنها معتقدند که اختلال گفتاری در نتیجه عوامل مختلفی رخ می دهد. این عوامل ممکن است شامل یک یا چند مورد از موارد زیر باشند:

ژنتیک. اکثر کارشناسان معتقدند که لکنت دارای یک مولفه ژنتیکی است. شصت درصد از همه افرادی که لکنت زبان دارند یک عضو نزدیک خانواده آنها نیز لکنت داشته است.

لکنت زبان رشدی. بسیاری از کودکان خردسال از 18 ماهگی تا 2 سالگی که مهارت های گفتاری و زبانی خود را تقویت می کنند دچار لکنت می شوند. این نوع لکنت زبان معمولاً موقتی است.

عوامل عصبی. تحقیقات نشان داده مغز افرادی که لکنت دارند متفاوت از افرادی که اختلال گفتاری ندارند پردازش می کند. در برخی موارد ، به نظر می رسد مشکلی در نحوه انتقال زبان از طریق مغز وجود دارد. دانشمندان دقیقاً نمی دانند چرا این حالت اتفاق می افتد.

فاکتورهای خطر لکنت زبان

چگونه بفهمید که یک کودک مبتلا به لکنت دارای مشکل رشدی موقتی است یا اختلال تکلم جدی تری دارد که نیاز به مداخله دارد؟ به گفته بنیاد لکنت ، فاکتورهای زیر کودک شما را در معرض خطر بیشتری قرار می دهد:

خانواده. اگر یک یا چند نفر از اعضای خانواده شما در بزرگسالی دچار لکنت باشند ، کودک شما در معرض خطر بیشتری قرار دارد.

سن. کودکانی که قبل از رسیدن به سن 3.5 سالگی شروع به لکنت می کنند ، احتمال بیشتری دارد که لکنتشان از بین برود.

مدت زمان لکنت. اگر لکنت زبان فرزند شما بیش از 6 ماه طول بکشد ، کمتر پیش می آید که خود به خود از بین برود.

جنسیت. پسرها سه تا چهار برابر دختران لکنت زبان دارند.

سایر نقایص گفتاری و زبانی. اگر فرزند شما مشکلات دیگری در صحبت کردن و درک مطلب دارد ، کمتر احتمال دارد که لکنتش با بزرگ شدن درمان شود.

درمان لکنت زبان با گفتار درمانی

بسیاری از والدین تمایلی به انجام گفتار درمانی برای کودک دچار لکنت خود ندارند زیرا نمی خواهند خودآگاهی فرزند خود را در مورد اختلال گفتاری اش افزایش دهند. کارشناسان معتقدند که اگر فرزند شما بیش از 3 سال سن دارد و سه تا شش ماه است که لکنت دارد ، احتمالاً باید به دنبال ارزیابی گفتار باشید. این به این دلیل است که کودک مبتلا به لکنت شما ممکن است بیش از یک مشکل رشد موقتی داشته باشد. یک متخصص گفتار درمانی را که در زمینه لکنت تخصص دارد پیدا کنید. درمانگر می تواند به شما کمک کند تصمیم بگیرید که آیا فرزند شما به مداخله نیاز دارد یا خیر.

اکثر کودکان مبتلا به لکنت طولانی مدت می توانند از گفتاردرمانی بهره مند شوند. در برخی موارد ، مشکل به طور کامل برطرف شده و در موارد دیگر ، بسیار بهتر می شود. نتیجه نهایی هر چه باشد ، گفتاردرمانی اعتماد به نفس فرزند شما را افزایش می دهد زیرا او یاد می گیرد چگونه لکنت خود را مدیریت کرده و مهارت های گفتاری اش را بهبود بخشد.

نکاتی برای والدین کودک دارای لکنت زبان

والدین می توانند تأثیر بسزایی در نحوه نگرش کودک به اختلال خود و احساس راحتی او در بیان احساسات خود و شنیدن صحبت های اطرافیان داشته باشند. برای کمک به کودک لکنت اقدامات زیر را انجام دهید:

سعی کنید نگام صحبت با کودک خود سرعت گفتار خود را کنترل کنید. سایر بزرگسالان زندگی فرزند خود را نیز تشویق کنید که همین کار را انجام دهند.

سعی کنید فضایی آرام و ساکت در خانه داشته باشید.

به صحبت های فرزند خود توجه کنید ، نه به شیوه ای که آنها را می گوید. این امر مستلزم کاهش سرعت و توجه است. وقتی کودکتان با شما صحبت می کند ، بی حوصلگی یا عصبانیت از خود نشان ندهید.

درخواست هایی مانند ، “آهسته بگو” ، یا “میشه واضح تر بگی؟” را به کار نبرید.

وقتی کودک شما در حال صحبت کردن است سوالات و قطع کردن حرف های او را به حداقل برسانید.

هرگز توجه خود را به لکنت یا سایر اختلالات گفتاری کودک جلب نکنید.

سعی کنید هر روز برای یک بار به تنهایی با فرزند خود وقت بگذارید.

لیستی از اهداف درمانی نمونه برای کودکان شامل موارد زیر است:

کاهش دفعات لکنت زبان ؛

کاهش تنش و مبارزه در لحظه های لکنت زبان ؛

تلاش برای کاهش اجتناب از کلمات یا شرایط خاص ؛

دانستن بیشتر درباره لکنت زبان

استفاده از مهارت های ارتباطی موثر مانند تماس چشمی یا عبارت سازی.

همکاری با یک آسیب شناس گفتار و زبان که از دانش کافی در حوزه لکنت برخوردار است ، به کودک شما کمک می کند تا با موفقیت و به خوبی صحبت کند.

منبع

 Stutteringhelp